مقایسه دقت پالس اکسیمتری گوش و انگشت با سنسور انگشتی در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه

اهداف: امروزه پالس‌اکسیمتری به‌طور گسترده‌ای به‌منظور مانیتورینگ مداوم اشباع اکسیژن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بالین مشاهده شده است که گاه در بخش مراقبت‌های ویژه از پالس‌اکسیمتری گوش با سنسور انگشتی استفاده می‌شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین دقت پالس‌اکسیمتری گوش و نوک انگشت با سنسور انگشتی در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تحلیلی مقایسه‌ای در سال 1394، تعداد 60 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان مدرس شهرستان کاشمر به‌روش نمونه‌گیری آسان و دردسترس انتخاب شدند. دو عدد سنسور پالس‌اکسیمتر انگشتی یکی به قسمت فوقانی گوش و دیگری به نوک انگشت متصل و همزمان اقدام به گرفتن نمونه خون شریانی شد. دادهﻫﺎ به‌کمک نرم‌افزار SPSS 22 و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بین میانگین درصد اشباع اکسیژن و تعداد ضربان قلب پالس‌اکسیمتری گوش، نوک انگشت و خون شریانی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد (001/0p<). همچنین بین درصد اشباع اکسیژن پالس‌اکسیمتری گوش، نوک انگشت و خون شریانی با فشار جزیی اکسیژن ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (001/0=p)، ولی موارد فوق با ادم محیطی به‌خصوص دست‌ها ارتباط آماری معنی‌داری نداشتند (05/0p>). نتیجه‌گیری: استفاده از پالس‌اکسیمتری گوش با سنسور انگشتی در مقابل نوک انگشت نمی‌تواند نتایج دقیقی از درصد اشباع اکسیژن در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت ویژه ارایه دهد، هر چند در شرایط کاهش فشار اکسیژن خون شریانی، دقت پالس‌اکسیمتری انگشت نیز شروع به اُفت می‌کند.